Foto credit:  Patrick Kaas

Wat is mijn grootste passie in mijn werk?

Weet je wat het is? Als ik schrijf, voelt het alsof mijn hersens precies dat doen waarvoor ze zijn gemaakt. Daar kun je het beste maar aan toegeven. Toch heeft het lang geduurd voordat ik dat kon. Gewoon eraan beginnen en kijken wat ervan komt. De beslissing om iets te gaan doen dat goed voelt, maar waarvan je niet eens weet of je er goed genoeg in bent en waar je amper geld mee verdient, is best moeilijk. Ik was toch voorgeprogrammeerd om te denken dat het geen reële optie was.

Wat is mijn idee van ultiem geluk?

Dat niemand ooit nog iets van me verwacht dat niet 100% bij me past. Dat ik in een popperig huisje woon aan de rand van een bos, met mijn gezin en minimaal één kat. En dat ik kan schrijven zolang als ik wil, wanneer ik maar wil en wat ik maar wil. En niemand die ooit tegen me zegt: ‘Zeg, zou je niet es wat gaan doen voor de kost?’

Wat is mijn grootste angst?

Heel primair is natuurlijk de angst over het welzijn van mijn kinderen en vriend. Ook een grote angst is dat ik het in mijn leven nooit voor elkaar krijg om mezelf te overstijgen. Dat ik nooit rust zal kennen in mijn hoofd. Of dat niemand mijn boeken leuk vindt. Dat ze ineens massaal besluiten dat ik eigenlijk helemaal niet kan schrijven.

Waar houd ik het meest van aan mijn werk?

Het solitaire karakter van schrijven past goed bij mij. Zelf beslissen, in mijn eigen tempo, afdwalen in mijn eigen wereld… Maar ook het aftasten van mijn brein naar het juiste woord met het juiste gevoel, dat wikken en wegen. Daar geniet ik echt van. Ik vind het gaaf om er een tweede leven naast te hebben, om op te gaan in het verhaal dat alleen leeft in mijn hoofd.

Wat is mijn minst aantrekkelijke eigenschap?

Ik kan heel afstandelijk en gesloten worden als ik met mijn hoofd in andere sferen verkeer. Ik duik in het verhaal dat ik schrijf en kan maar heel moeilijk terugschakelen naar de realiteit. Dat is niet zo leuk voor de mensen om mij heen. Het beste kan ik dan een stuk gaan wandelen met mijn vriend en langzaam ontdooi ik dan weer een beetje door zijn flauwe grapjes.

Wat is mijn grootste valkuil?

Ik wil te veel, te snel. Ik ga te hard. Dat werkt soms in mijn voordeel, maar vaak overschrijd ik daarmee alle grenzen. Ik heb me dan ook geen seconde verbaasd over de burn-out die ik een jaar geleden kreeg. Ik was hooguit verbaasd dat ik het nog zolang had volgehouden. Ik voel me net een zwaar geblesseerde topatleet die moet revalideren, maar nog steeds alleen maar aan rennen kan denken. Telkens als ik een beetje energie heb om te lopen, begin ik meteen te rennen. Ja, dan ga je nog vaak op je bek.

Wanneer zou ik liegen?

Om mezelf of iemand te redden. Maar misschien ook om tijd te winnen. De wereld draait erg snel, te snel soms voor mij. Mensen of situaties kunnen me overdonderen en dan kan ik in een vlaag van paniek misschien wel eens een leugentje om uitstel bedenken. Maar geen grote leugens van mijn kant. Ik wil mensen kunnen vertrouwen en dat begint uiteraard bij jezelf.

Welke personen in mijn professie, die nu leven, bewonder ik het meeste?

Jonge mensen in het algemeen, die meteen tijdens hun opleiding of direct erna al kiezen voor hun talent en zich daarop richten, zonder zich te laten afleiden door allerlei maatschappelijke dwang. Onder de schrijvers ben ik erg onder de indruk van John Irving. Die man kan je tijdens een verhaal zoveel zijwegen laten bewandelen zonder dat je je verveelt of de rode draad uit het oog verliest. Een echte ruimdenkende geest ook. Niets is hem te gek.

Waar houd ik het minst van aan mijn werk?

Dat het zo moeilijk is om ervan te leven. Boeken schrijven levert de meeste schrijvers amper iets op. Dan moet je toch weer kostbare tijd en energie steken in randzaken of minder belangrijk en slecht passend werk.

Waar en wanneer was ik het meest gelukkig met mijn werk?

Er zijn van die momenten tijdens het schrijven van een boek, dat het op zeldzame wijze even helemaal vanzelf gaat. Zo begon ik tijdens Schaduwjaar eens aan het schrijven van een hoofdstuk en zes uur later was ik op plekken geweest waarvan ik van te voren niet eens had bedacht dat ik er zou komen. En dat je het dan naleest en denkt: shit, het is nog goed ook! Of dat je de badkamer staat te poetsen en er ineens een complete dialoog uitrolt. Snel pen en papier pakken… Dat geeft wel een kick.

Wat zegt de uitspraak ‘Passie Pensioneert Nooit’ mij?

Eenvoudig gezegd: een waarheid als een koe. Passie is iets van binnenuit, het vonkje dat je doet leven. Dat kan niet pensioneren, alleen sterven. Waar leven is, is passie. In mijn geval tenminste. En dat geldt niet eens alleen voor het schrijven. Ik ken weinig grijstinten; het is alles of niets. Ik duik overal vol in. Niet altijd even gezond of praktisch, maar ach…

Wat zou ik aan mezelf willen veranderen?

Ik zou willen dat ik emoties sneller los kan laten. Dat ik een keer diep zucht en het laat voor wat het is. Ik doe mijn best om het mezelf aan te leren; yoga helpt daar bij. Maar ik ben er nog lang niet. Aard van het beestje wellicht. Ik denk dat mijn omgeving trouwens heel blij zou zijn als ik meer geduld had.

Wat is mijn grootste professionele prestatie tot nu toe?

Ongetwijfeld mijn debuutroman Schaduwjaar. Daar heb ik zeven jaar aan gewerkt en het is even bijzonder als doodeng om dat nu openbaar te delen. Hiermee heb ik mijn grote droom eigenlijk al waargemaakt. De rest is allemaal bonusmateriaal.

Waar zou ik het liefst willen leven en werken? 

Ik droom vaak van Cornwall in Engeland, maar stiekem ben ik ook wel gehecht aan het Nederlandse comfort. Een leuk vrijstaand huisje buitenaf, met genoeg ruimte voor mijn eigen bibliotheek en studeerkamer, een flinke tuin en vooral geen mensen in de buurt; dat hoop ik toch nog eens te verwezenlijken.

Wat is mijn meest waardevolle bezit?

Buiten het cliché van ‘mijn kinderen’, die in wezen helemaal niet mijn bezit zijn, zou ik zeggen mijn boeken en mijn laptop. Ik moet kunnen schrijven en lezen. Ook muziek is onmisbaar. In de non-materiële categorie is het meest waardevol natuurlijk mijn gezondheid; zonder dat is er weinig in het leven mogelijk. En als het aankomt op sentimentele waarde is de lijst behoorlijk lang. Ik ben een sentimenteel persoon.

Wat is mijn meest markante karakteristiek?

Mijn verbeeldingskracht, mijn uit nood geboren dominantie en mijn melancholie.

Wat is de plek waar ik de beste ideeën krijg buitenshuis, in mijn stad?

Een flinke wandeling in het Heezer bos doet me altijd goed, maar in principe kan elke plek een verhaal in mijn hoofd triggeren. Een huis, een persoon op straat, de sfeer in een kamer of een lichtval zelfs. Alles kan het begin zijn van een nieuw verhaal.

Wat is mijn favoriete plek om te eten en te drinken buitenshuis, in mijn stad?

Ik kom graag bij POPEI op Strijp-S. Daar heerst nog dat alternatieve huiskamer muzieksfeertje. Ik werk voor hen als tekstschrijver en het bruist daar van de positieve ideeën en ontwikkelingen. Sowieso vind ik Strijp-S wel het boeiendste deel van Eindhoven. Maar voor een knus drankje ’s avonds op het terras ga ik het liefst naar De Zwaan in Heeze. Eerst het bos in en dan aan de cider of gin.

Welke boeken hebben mijn leven beïnvloed en hoe?

‘Weduwe voor een jaar’ van John Irving, ‘Schaduw van de wind’ van Carlos Ruis Zafón en ‘De verborgen geschiedenis’ van Donna Tartt. Dat je een levensechte wereld kunt scheppen met taal, realistische mensen opbouwen met woorden, gevoelens oproepen met letters… Dat fascineerde me zodanig dat ik het zelf ook moest proberen.

Wie zijn mijn favoriete schrijvers?

Nou, in ieder geval die bovengenoemde drie dus: John Irving, Carlos Ruis Zafón en Donna Tartt. Al moet ik er wel bij zeggen dat ik van die laatste twee eigenlijk maar één boek echt gaaf vind. Ik vind niet zo gauw alles van iemand goed. Dat heb ik met muziek overigens precies zo.

‘You Only Die Once‘. Welke muziek wil ik beluisteren op mijn laatste dag?

Een onmogelijke vraag. Ik heb zo veel verschillende muziek die me echt aan het hart gaat en ik draai dat waar mijn gevoel op dat moment om vraagt. Wat ik dan wil horen weet ik dus pas op mijn allerlaatste dag.

Wie is mijn held of heldin in fictie?

Koning Arthur.

Wie zijn mijn helden en heldinnen in real life?

John Irving.

Welke film zou ik jou aanbevelen ooit in jouw leven te zien?

Ik heb een hekel aan vragen waarbij ik moet kiezen. Maar laat ik het dan zo oplossen: een film van Stanley Kubrick. Kies er zelf maar een en kijk dan naar de manier waarop het gefilmd is. De belichting, de kadrering, de kleuren, de beweging, de symmetrie. Zijn werk is perfectionistisch en oogstrelend.

Wat zegt de uitspraak ‘De Financiële Vrijheid om te Creëren” mij?

Het ultieme geluk. Eindelijk vrij om te leven zoals ik ben. Om te doen wat ik kan in plaats van doen wat van een ander moet.

Welke rol speelt kunst in mijn leven en werk?

Kunst in de breedste zin van het woord, dus ook muziek en literatuur is datgene wat mij verbindt met het leven.

Wie is mijn grootste fan/sponsor/partner in crime?

Mijn vriend heeft meer geloof in mijn kunnen dan ikzelf. Mijn kinderen vinden het geweldig dat ik schrijf, dat ik zomaar verhalen verzin uit het niets. Ik heb een schrijvende vriendin die me al jaren ondersteunt en kritisch meeleest. En ik heb nog twee vrienden die zeer betrokken zijn bij mijn schrijfproces en mijn ontwikkeling. Zij redigeren ook veel van mijn teksten en staan helemaal achter mij. Ik heb dus ontzettend veel geluk met zo veel fijne mensen om me heen.

Met wie zou ik graag willen werken?

Met mezelf. Ik wil starten met mijn nieuwe roman. Dat is toch een solistisch gebeuren.

Naar welk project kijk ik uit?

Ik zal vooraleerst nog druk bezig zijn met de promotie van Schaduwjaar. Ik hoop ook mijn verhalenbundel af te ronden en me volledig te storten op mijn volgende roman. Ik kijk er naar uit om me weer helemaal onder te dompelen in mijn eigen wereld.

Welke mensen in mijn professie zou ik graag willen ontmoeten ?

Ik hoop dat ik een keer de kans krijg om John Irving de hand te schudden. Maar eigenlijk zou ik met zo ontzettend veel schrijvers eens willen praten. Het is fascinerend om te horen hoe iedereen op zijn eigen manier werkt en welke overeenkomsten er zijn.

Waar kun jij mij en mijn werk zien of ontmoeten?

Op mijn boekpresentatie op 1 december 2019 om 14.00u bij POPEI, Klokgebouw 300 in Eindhoven. Daar zal het eerste exemplaar van mijn boek worden uitgereikt door auteur Henk van Straten. Wil je verzekerd zijn van een gesigneerd exemplaar, bestel je boek dan vooraf via info@schaduwjaar.nl.

Vanaf 1 december kun je Schaduwjaar (ISBN 9789090322742) bestellen bij boekenbestellen.nl, deboekhandels en bij bol.com.